Πόσες φορές συζητάτε με τους φίλους σας τα προβλήματα του πορτοφολιού σας; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το θέμα αυτό έχει γίνει πολύ δημοφιλές τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο επειδή η κρίση και τα μνημόνια έχουν φέρει μεγάλες ανατροπές στα οικονομικά όλων μας, αλλά και εξαιτίας της αγαπημένης συνήθειας του Έλληνα να γκρινιάζει και να παραπονιέται για ότι τον απασχολεί.
Εάν όμως κάνετε συχνά τέτοιες συζητήσεις, μπορεί να προσέξετε μία μικρή αλλά σημαντική διαφορά στις απόψεις των φίλων σας.
Όταν μιλάμε για το πορτοφόλι μας, οι πιο πολλοί ανήκουμε σε δύο κατηγορίες:
Η πρώτη ομάδα μιλάει πιο πολύ για το πόσα χρήματα μπαίνουν στο πορτοφόλι τους. Τους απασχολούν πιο πολύ τα έσοδα τους, αγχώνονται όταν αυτά μειώνονται, και σκέφτονται συχνά πως θα βρουν τρόπους να αυξήσουν τα εισοδήματα τους από νέες δουλειές ή επιχειρηματικές ιδέες. Και μπορεί μερικές φορές οι εμπνεύσεις τους να μην είναι επιτυχημένες ή ρεαλιστικές, αλλά η βασική τους φιλοσοφία είναι ότι για όποιον έχει μυαλό και θέληση, υπάρχουν άπειροι τρόποι να κερδίσει κάποιος χρήματα και να καλύψει τα έξοδα του.
Έστω και αν αυτοί στην δεύτερη ομάδα τους αποκαλούν “φιλόδοξους“, “σπάταλους” ή ακόμα και “ψώνια.”
Διότι η δεύτερη ομάδα ατόμων ασχολείται περισσότερο με τα χρήματα που φεύγουν από το πορτοφόλι τους. Εξετάζουν τα έξοδα τους συνεχώς, αποφεύγουν τις περιττές σπατάλες και εκνευρίζονται όταν προκύπτει κάποιο έκτακτο έξοδο που τους βγάζει από τα πλάνα τους. Σκαρφίζονται νέους τρόπους να εξοικονομήσουν χρήματα, και πιστεύουν ότι η μεγαλύτερη παγίδα για το πορτοφόλι τους είναι να αφήσουν τα έξοδα τους να μεγαλώνουν εάν τυχόν αποκτήσουν ένα μεγαλύτερο εισόδημα.
Φυσικά αυτοί στην πρώτη ομάδα τους αποκαλούν “μίζερους“, “τσιγκούνηδες” και “μονόχνοτους.”
Οι περισσότεροι από εμάς συνήθως επικεντρωνόμαστε σε ένα από αυτά τα δύο νούμερα, τα έσοδα ή τα έξοδα μας, και η προτεραιότητα που επιλέγουμε προκύπτει από τον χαρακτήρα και τα βιώματα μας. Οι “φιλόδοξοι” πιστεύουν ότι τα προβλήματα τους θα λυθούν εάν αποκτήσουν περισσότερα χρήματα, επειδή θεωρούν τα έξοδα τους σταθερά. Άρα το πρόβλημα τους θα λυθεί εάν έχουν περισσότερα έσοδα για να καλύψουν τις ανάγκες τους.
Οι “μίζεροι” από την άλλη, πιστεύουν ότι τα έξοδα τους αλλάζουν ανάλογα με τα έσοδα τους. Εάν κάποιος ξοδεύει π.χ. το 50% των χρημάτων του σε τακτικά έξοδα όπως φαγητό, νοίκι, βενζίνη κλπ., θεωρούν ότι όσο ο μισθός αυξάνεται θα έχει και περιθώριο να ξοδέψει περισσότερα. Η απάντηση λοιπόν είναι να μειωθεί το ποσοστό των χρημάτων που φεύγει στα έξοδα. Το πρόβλημα τους θα λυθεί εάν μειώσουν αρκετά τα έξοδα τους, ανεξάρτητα από το πόσα έσοδα έχουν.
Φυσικά οι δύο αυτές ομάδες δύσκολα μπορούν να συμφωνήσουν στο πως να αντιμετωπίσουν το πορτοφόλι τους και τα προβλήματα του. Ακόμα και όσοι ασχολούνται με οικονομικά θέματα, είτε είναι bloggers είτε τραπεζικοί σύμβουλοι, διαφωνούν σε ποιο νούμερο πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη προτεραιότητα, αφού οι απόψεις τους είναι και αυτές λίγο-πολύ υποκειμενικές.
Το “περιθώριο” μας
Παρ’ όλο που οι δύο πλευρές έχουν διαφορετική άποψη για το πως να χειριστούν τα χρήματα τους, στην πραγματικότητα έχουν τον ίδιο απώτερο σκοπό: να μεγαλώσουν όσο γίνεται πιο πολύ το περιθώριο μεταξύ των εσόδων και των εξόδων τους, το “κέρδος” για το πορτοφόλι μας.
Το “περιθώριο” είναι το πιο σημαντικό νούμερο για το πορτοφόλι μας.
Δεν έχει τόση σημασία το πόσα χρήματα εισπράττουμε ή ξοδεύουμε συνολικά. Χωρίς ένα υγιές περιθώριο στο budget μας, δεν μπορούμε να αποταμιεύσουμε χρήματα για να αντιμετωπίσουμε έκτακτα έξοδα και να πραγματοποιήσουμε τα μακροπρόθεσμα σχέδια μας. Θα είμαστε εξαρτημένοι κάθε μήνα από τον μισθό μας, και εάν αυτός καθυστερήσει έστω και λίγες μέρες, το budget μας θα κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα. Και το ίδιο θα συμβαίνει κάθε φορά που ένα έκτακτο έξοδο μας πιάνει απροετοίμαστους.
Εάν λοιπόν ο κύριος στόχος μας είναι το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος στον προϋπολογισμό μας, ποιος είναι άραγε ο καλύτερος τρόπος για να τον πετύχουμε; Να έχουμε περισσότερα έσοδα; Ή λιγότερα έξοδα;
Η απάντηση φυσικά είναι: Και τα δύο!
Αυτοί που καταφέρνουν πραγματικά να πετύχουν την οικονομική ασφάλεια, για τους ίδιους και την οικογένεια τους, είναι αυτοί που επιδιώκουν ταυτόχρονα να αυξήσουν τα εισοδήματα τους και να κρατήσουν χαμηλά τα έξοδα τους. Όσο επικεντρώνουμε την προσοχή μας μόνο στη μία πλευρά της ζυγαριάς, δεν θα καταφέρουμε να πετύχουμε τον στόχο μας.
Και πως το πετυχαίνουμε;
Φυσικά δεν είναι εύκολο να καταφέρουμε και τα δύο αμέσως. Βραχυπρόθεσμα είναι πιο εύκολο να εξετάσουμε τα έξοδα μας, να αποφασίσουμε ποια από αυτά μπορούμε να μειώσουμε, και να σχεδιάσουμε έναν προϋπολογισμό που θα μας βοηθήσει να μην ξεπερνάμε τα όρια που έχουμε θέσει για το πορτοφόλι μας. Όμως υπάρχει πάντα ένα σημείο όπου δεν θα μπορούμε πια να μειώσουμε άλλο τα έξοδα μας.
Άρα μακροπρόθεσμα θα πρέπει να βρούμε νέα εισοδήματα, ώστε να μεγαλώσουμε την “πίτα” από την οποία μοιράζουμε τα έξοδα μας. Είτε αναζητώντας μία νέα επαγγελματική ευκαιρία, όσο δύσκολο και αν είναι αυτό στη χώρα μας σήμερα, είτε βρίσκοντας μία επιπλέον απασχόληση που θα συμπληρώσει το εισόδημα μας. Το σημαντικό είναι να είμαστε ανοιχτοί σε νέες ιδέες και προτάσεις, και να μην φοβόμαστε να βγούμε από τα όρια που έχουμε βάλει στον εαυτό μας.
Βρίσκοντας όσους τρόπους μπορούμε για να μεγαλώσουμε το “περιθώριο” στο πορτοφόλι μας, θα καταφέρουμε αργά αλλά σταδιακά να λύσουμε όλα τα προβλήματα που το καταπιέζουν. Θα μπορέσουμε να εξοφλήσουμε τα χρέη μας, να κάνουμε αποταμίευση για μεγάλα έξοδα όπως οι διακοπές μας ή ένα νέο αυτοκίνητο, ακόμα και να συγκεντρώσουμε ένα αρχικό κεφάλαιο που θα επενδύσουμε για την συνταξιοδότηση μας.
Το σημαντικό είναι να σχεδιάσουμε τα βήματα μας με σύνεση και εφευρετικότητα, να βρούμε νέες λύσεις στα προβλήματα που ταλαιπωρούν τη τσέπη μας, και κυρίως να σταματήσουμε τη γκρίνια και να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας!
